When sand turns to snow

Na lang wachten waren weer en tijd aan onze zijde. Vol goeie moed richting het bos dus. Maar als we op een besneeuwd Cuvier toekwamen waar we tijdens het ontwijken van mountainbikers met moeite de ondergesneeuwde Aerodynamite herkenden, sloeg de twijfel toch toe. Gelukkig waren onze Europese lotgenoten al volop aan het sneeuwruimen geslagen.


Geen moment te verliezen dus! En nog geen goed uur na aankomst stond de jongste der Marchands al boven op Carnage. Ook Holey Moley ging gauw voor de bijl terwijl ikzelf deze moest laten liggen ten gevolge van een vermoeid lijf na 15 keer de bewuste Hélicoptère-pas uitgevoerd te hebben (zonder succes dan nog). Enkel Conque à doights ging er vlot in deze keer.
Dag twee ging tussen de broers en de rots. Zowel voor het uitwerken van Ordalie, als voor het beklimmen van Jo Dalton en voor die ene cruciale pas in Hibernatus stonden we er helemaal alleen voor. Geen klimmer te zien op deze massieven, wat met zich meebracht dat we meer tijd moesten besteden aan het op en af de rots geraken om de uitklim sneeuwvrij te maken dan dat het tijd kostte om de boulder te toppen. Een succesvolle dag voor beiden!


Dag drie, stralende zon en bijgevolg -8°C. Om de dooi voor te blijven reeds om 9u00 aan de slag op Cuvier! Vaudou-Système was voor Yannick de perfecte opwarming om La Bérézina in te blikken. Op naar de zitstarts en combinaties, broer! Ondertussen waren mijn Système-kansen letterlijk in het smeltwater gevallen. Alweer sneeuw ruimen en hopen dat de slopers de zon met open armen zouden ontvangen. Ondertussen bleek die ene pas van Holey Moley ook voor mij geen probleem meer. En met de juiste Karma en droge slopers kon ik net voor vertrek ook Vaudou-Système nog toppen! Woehoew! Mooie start van 2010, veel nieuwe mogelijkheden en projecten. Werk aan de winkel…

Yannick en Davy