Nog niet te lang geleden werd mij aangeraden om mijn touwen te verbranden en mijn setjes om te smelten tot trekhaak ofzo. Zover kwam het niet.
Geen nood voor de doorwinterde bleausards, Berdorf is zoals Fontainebleau maar dan in't grooooot. Stel u boulders van 30m hoog voor: voila Berdorf, zelfs een 8A Airbed kan hier je enkels niet redden.
Kwa routes is er voor elk wat wils, continue lange sleurroutes waar het op neer komt om te pompen of te verzuipen maar er zijn ook eerder makkelijke routes met een loeiharde blokpassage erin die de graad bepalen.
Mooie routes alom met prachtige namen zoals Voleurs de spits, Bobby Brown, Jactatio, Willy, Hasta la vista gringo spreken allemaal tot de verbeelding. Mijn aandacht ging al enkele weekends naar Hermann Buhl, een klassieker van formaat met een stevig gewicht van 8a+.
Nadat ik al enkele keren in of net na de cruxpas (voor Stanley: de kruk) eruit gekomen was, gevolgd door een oneindig aanvoelende zweefvlucht, lukte het vorig weekend wel. Met het gepaste stunt- en vliegwerk slaagde ik erin om de crux te overleven en niet te eindigen bengelend onderaan het touw. Beginnend met een pas op een flauwe sloper, even later de pijnlijke mini-regletten gevolgd door een mega-verre statische blocage (op de mm na). Hierna volgt een traverseetje en min of meer een rustpas, mentaal dan toch. Vanaf dan is het alles geven door de cruxpassage: via de mono naar de gladde regletten, smijten naar de "bak", setje overslaan en doorgooien naar de verlossende goeie reglet. Nu nog even rustig blijven voor de uitklim met nog een laatste aflopende reglet voor je de relais kan inpikken.
Zalig!
Al deze prachtige bewegingen in 1 route, probeer dat maar eens in Bleau te vinden!!
De sfeerbeelden zijn eerst plakkend tegen de wand in de eerste helft en dan in de dynamische cruxpas (jawel DYNAMISCH).
Dus voor wie het ook af en toe jammer vindt dat de routes in Bleau zo snel gedaan zijn... allen naar Berdorf!!
Tom
Geen nood voor de doorwinterde bleausards, Berdorf is zoals Fontainebleau maar dan in't grooooot. Stel u boulders van 30m hoog voor: voila Berdorf, zelfs een 8A Airbed kan hier je enkels niet redden.
Kwa routes is er voor elk wat wils, continue lange sleurroutes waar het op neer komt om te pompen of te verzuipen maar er zijn ook eerder makkelijke routes met een loeiharde blokpassage erin die de graad bepalen.
Mooie routes alom met prachtige namen zoals Voleurs de spits, Bobby Brown, Jactatio, Willy, Hasta la vista gringo spreken allemaal tot de verbeelding. Mijn aandacht ging al enkele weekends naar Hermann Buhl, een klassieker van formaat met een stevig gewicht van 8a+.
Nadat ik al enkele keren in of net na de cruxpas (voor Stanley: de kruk) eruit gekomen was, gevolgd door een oneindig aanvoelende zweefvlucht, lukte het vorig weekend wel. Met het gepaste stunt- en vliegwerk slaagde ik erin om de crux te overleven en niet te eindigen bengelend onderaan het touw. Beginnend met een pas op een flauwe sloper, even later de pijnlijke mini-regletten gevolgd door een mega-verre statische blocage (op de mm na). Hierna volgt een traverseetje en min of meer een rustpas, mentaal dan toch. Vanaf dan is het alles geven door de cruxpassage: via de mono naar de gladde regletten, smijten naar de "bak", setje overslaan en doorgooien naar de verlossende goeie reglet. Nu nog even rustig blijven voor de uitklim met nog een laatste aflopende reglet voor je de relais kan inpikken.
Zalig!
Al deze prachtige bewegingen in 1 route, probeer dat maar eens in Bleau te vinden!!
De sfeerbeelden zijn eerst plakkend tegen de wand in de eerste helft en dan in de dynamische cruxpas (jawel DYNAMISCH).
Dus voor wie het ook af en toe jammer vindt dat de routes in Bleau zo snel gedaan zijn... allen naar Berdorf!!
Tom
1 opmerking:
alleen al daarvoor mag je je touw nog wat houden. Way to go Tom
greetz Stiegie
Een reactie posten