Tripreport 01-02-03/05

Openingsweekend

De spelers voor dit weekend, Bram en ik zijn er van donderdagavond, Steven arriveerd vrijdagochtend, Jan G. vrijdagavond, Jonas en Jan DS. vrijdagnacht.

Vrijdagochtend, prachtig weer en het weekend duurt 3 dagen, ideaal om eens wat nieuws te gaan bekijken. Blijkbaar zijn er terug wat nieuwe boulders geopend achter Franchard Sablons, Franchard Basses-Plaines. Enkel een vage beschrijving en nog geen topo, maar we hebben tijd om te zoeken. Eentje was er al een tijdje, het blok met La Ola en Tape Cul, prachtig blok, maar het ziet er iets te fysisch uit om te starten, deze laten we liggen voor de terugweg. De eerste die we vinden is La Mesure du Possible, 7c+ en zowat het enige blok waar niemand voor de start van dit weekend wil tijd in investeren, het ziet er ook verschrikkelijk hard uit. De andere kant van de heuvel dan, Le Nombre d'Or (droite 7a, gauche 7b) ziet er veelbelovend uit en lost de verwachtingen in. De rechtse is tricky, de linkse is hard én tricky, niemand laat ze liggen. Het naamloze dak is al iets moeilijker te vinden, buiten een kleine boulder die wat hinderlijk blijkt te zijn is dit een mooie lijn, inpakken en de volgende. Fesse Bleu vinden we op goed geluk, (met dank aan Steven). Een mooie overhang, op de kant van het blok Fesse Bleu (7a), in het midden Longbow (7b). De 7b pakt alleen Steven mee, ik verbruik veel “poeier” om een oplossing te vinden voor het morfo gedeelte, maar de “poeier” is op wanneer ik ze eindelijk gevonden heb. Terug naar Tape Cul en La Ola, van 7a tot 7c naargelang zitstart en uitklim.Ik ben de enige die er moet passen voor alles, (powerdipje), Bram pakt Tape Cul (7a) nog mee (scary dyno move) en Steven lapt daar de zitstart nog eens bij (7b) (allemaal een béééétje morfo). Eén blok van het gebiedje hebben we niet gevonden, wachten op de topo of wat meer info. Het is nog iets te vroeg om ermee te stoppen voor vandaag en we rijden nog naar Rocher des Princes, vorig weekend liet de regen er ons vroegtijdig vertrekken, hier kunnen we de dag mooi eindigen. Albatros Royale is een mooie 6c dyno, 7a is echt wat te hoog gegrepen (letterlijk), La Proustituée assis moet je eliminant maken wil je aan 7a geraken, met een voet rechts naast je hand gaat deze ook meer naar 6c, wel 2 mooie lijnen. We proberen de linkse kant van La Proustituée nog te openen, maar dit blijft voorlopig nog een project.
Zaterdagochtend, wie op tijd was gaan slapen is er op tijd bij, de rest heeft wat meer moeite. We trekken naar Les Béorlots, altijd rustig daar (zal wel te maken hebben met de lange wandeling naar de boulders). We warmen op aan “Le Labyrinthe”, Steven pakt Risque d'Avalanche (7a+), hard voor de graad, Bram doet verwoede pogingen in No Man's Land (7a), maar moet hem laten liggen. Ik verken eerst de omgeving en vind een 50-tal meter verder een wandje met een paar duidelijke nieuw te openen lijnen. Jonas en Jan DS. delen mijn enthousiasme ook en al snel staat iedereen er te schuren, wrijven, te peuteren met de tandenborstels, te kloppen met de stofvodden, het lijkt wel grote kuis. Zelfs Jan G. die intussen arriveerd (gééén ochtendmens) neemt er een borstel bij en zorgt voor een 4de nieuwe boulder. De nieuwe boulders op dat muurtje dus (video's en foto's volgen later) van links naar rechts. Demi-tour (6c-7a), Strech (6c-7a), Kuchenmeister (6c-7a) en Dunk (7b+), Jan G kuist, en topt deze laatste als enige, sterk. En natuurlijk gaan we nog wat boulderen, Jan G. pakt ook Risque d'Avalanche (7a+) en vind hem moeilijk voor de graad (vooral de uitklim viel bij beiden wat tegen) . De meeste pakken Mort Sur (7a) nog mee, mooie lijn en (weeral) een klein beetje morfo. Op de terugweg stoppen we aan I Comme Irun (7c), over een mooie lijn gesproken, maar de zomerse temperaturen hebben deze net wat moeilijker gemaakt. Hier komen er waarschijnlijk een paar voor terug. We stoppen nog aan de boulder met The Others (7c+), Lopata en Fouchereau zijn sterke jongens, Jan G zal dit bevestigen. Maar dat hij ook sterk is bewijst hij door als enige Jour de pluie (7a+) nog af te werken, en wie zegt jamaar da's maar 7a+ mag deze gerust eens gaan proberen, voor wie minder dan 1,80m is komt er toch een kleine graad bij. Genoeg voor vandaag, een lekkere pizza gaat wonderen doen, da's eigenlijk het enige waar altijd iedereen het over eens is.
Zondagochtend, alles kraakt en piept, en ik slaap in mijn tentje, het zullen mijn stramme spieren en knoken wel zijn zeker. Steven, Bram en ik gaan al voor, (de anderen moeten nog naar de bakker of hebben wat meer tijd nodig om wakker te worden), we trekken richting l'Insoutenable, Jonas heeft gisteren zijn krachten zo veel mogelijk gespaard om hier nog eens een poging in te wagen. Wij hebben er nog een paar problemen liggen die vorig jaar voor het grootste gedeelte gekuist waren en dringend moeten geopend worden voor iemand anders ermee gaat lopen. De eerste is een super-dal, vol vertrouwen op de voeten en een beetje hoogte, slechts rond 6b maar ik kan het iedereen aanraden. Achter dat blok een mooie traverse, niet helemaal simpel, graad rond 7a, 7a+. (Meer info en video later). De naam voor het dal kan ik misschien nog meegeven, Live on Mars, de naam voor de traverse verwacht ik nog van Steven. Intussen arriveren de anderen en na een korte opwarming start Jonas in l'Insoutenable, een paar pogingen later staat hij verdorie al boven, hard werk beloond, een dikke proficiat van ons allemaal. Voor het 2de deel van de dag trekken we terug naar Rocher des Princes, geen supermoeilijke boulders daar, ideaal om het weekend te besluiten. We sturen de mannen die de vrijdag gemist hebben naar het blok met Albatros Royale, terwijl wij Le Petit Prince (7a) gaan zoeken. Ik heb een vaag vermoeden dat we deze verkeerd geklommen hebben, meer info volgt later. Terug bij de rest, ze hebben intussen ook de 2 boulders op het blok getopt en proberen het project dat we vrijdag lieten liggen verder af te werken, voorlopig zonder resultaat. Wij halen de borstels nog eens boven en kuisen nog maar eens een nieuwe lijn, een paar harde passen in het begin en een leuke mantel om te besluiten, fluorescent adolescent zal ongeveer 7a zijn. We doen nog een allesbehalve enthousiaste poging om de rest van de boulders te vinden maar eigenlijk is het voor iedereen genoeg geweest. Een half uur later zitten we in de auto op weg naar huis. Drie dagen in het bos met prachtig weer, mooie boulders geklommen en mooie boulders geopend, meer moet dat niet zijn hé.

En ja, ongelooflijk gelukkig dat Jan DS terug onder de levenden is,
de weekends Fontainebleau waren niet dezelfde zonder
... the one and only Tattoo-billy-bob biceps boy.
Moge de bouddha van bescherming tegen blessures met jou zijn.

C@boulderbum