Tripreport 31/01-01/02

Een beetje gemengde gevoelens hou ik aan dit weekendje over, dit moet ik eerlijk toegeven, terwijl alle mannen aan het knallen zijn ben ik verplicht aan de zijlijn toe te kijken. The mind says yes, the body says no, blijkbaar nog niet genoeg hersteld van een griepje en dat moet ik bekopen. Ongelukkig als net in dat weekend het weer perfect is (af en toe kwam de wind misschien wat koud uit de hoek), de condities nagenoeg perfect zijn, en vooral de sfeer op zijn best is. Bref, ik ben gelukkig voor de mannen, al die maanden van hard labeur beginnen eindelijk te renderen, misschien is dit wel de aanzet van "The next level", een boost van zelfvertrouwen om hard(er)e dingen te doen.
Over het weekend nu, de spelers zijn, Jan, Stanley, Gilles, Stijn, Keevy, Bram en ik voor zaterdag aangevuld met Steven, Dieter, Filip, Yves en Thierry. Inderdaad Belgie boven in Bleau.
Zaterdag, een beetje een valse start, iedereen wil het nieuwe gebied "Le Moulin de Roisneau" wel eens zien, ik ben er een goeie maand terug al eens geweest, en hield er een hoop gemengde gevoelens aan over. Genoeg mooie boulders, maar evenveel minder mooie (en ik zeg dit op deze manier uit respect voor de openers die er waarschijnlijk een pak werk verricht hebben om de boulders te kuisen). Bij de mooie zitten er dan nog een paar hoge expogevallen en dan weet je het wel, een sterke mental vereist. We starten in Yak Yak Yak (video later), een mooie maar hoge kant, bijna iedereen topt deze, allemaal op verschillende manieren. Dan naar Le Moignon, deze is zo mooi als hij speciaal is, Stanley en Bram doe er de beste pogingen in, maar we moeten tenslotte allemaal passen. Dan Reta X (video later) jumpstart en mantel, ziet er zo simpel uit, maar met puur geweld raak je niet boven. Alleen Bram (met jong geweld), Jan en ikzelf (met oudevententechniek) toppen hem. Intussen gaan er steeds meer stemmen op om te verhuizen, wat er dan ook vrij snel beslist word met Buthiers op 5 min. rijden.
Bram heeft al een paar keer in La Coccinelle (video later) gewerkt, hij wil maar al te graag een hoofdstuk afsluiten. De meeste van ons (met uitzondering van Stanley) krijgen de eerste pas maar niet onder de knie, voor Bram lijkt het allemaal kinderspel, dit gaat niet lang duren. En inderdaad, na een paar halve pogingen is hij dan toch eens goed vertrokken en hij topt de boulder, jipiaeee, zijn eerste 8a is een feit. Stanley blijkt de enige te zijn die de toehook ook goed onder controle krijgt, en een paar pogingen later mag hij ook aan de kant van de gelukkigen gaan staan, nog eens een dikke proficiat aan beiden. De rest van ons doet nog wat schuchtere pogingen maar het blijft erbij, we gaan naar de overkant zodat Bram het laatste beetje power nog kan verschieten in Dosage. Hij is blijkbaar de enige die nog wat poeder overheeft, de rest denk al lang aan die lekkere pizza en niet te vergeten dat biertje, want sommigen onder ons zullen moeten trakteren vandaag.
De avond kent nog een leuk einde op de parking Isatis, het is koud maar er word geleuterd in het gemengd gezelschap van Fransen, Engelsen en Belgen (nee geen Nederlanders te zien) en de (zeer) mooie dag ken op deze manier een perfect einde.
Zondag, weer het altijdterugkerende gezaag over waar te klimmen, uiteindelijk gaan we voor de gemakkelijkste oplossing, Bas Cuvier, daar heeft iedereen nog wel wat te doen. De prestaties van zondag dan, eigenlijk teveel om op te noemen, we proberen het dus een beetje beknopt te houden. Jan vind een nieuwe methode (met dank aan Bram) om de start van La Bérézina (video later) iets gemakkelijker uit te voeren.
Het kost serieus wat pogingen maar uiteindelijk werkt hij Bérézina-Carnage af, sterke prestatie (je kan mij altijd inhuren als mental-coach Jan....). Misschien de zitstart volgende keer eens bekijken (en of dat lijstje langer word). Thierry doet intussen La Bérézina nog eens, ook herstellende van griep is hij duidelijk al iets beter gerecupereerd, sterk. Dieter werkt Vaudou-Système (video later) en L'Hélicoptère af, niet slecht voor een lengteklimmer (dat zijn die mannen met touwen en zo). Stanley werkt terwijl in Hypothèse, die gaat er een van de volgende keren wel aan, zeer goeie pogingen. Steven werkt terwijl in Contrôle Technique (video later)en komt mij halen om eens te filmen wat er mis gaat , hij faalt telkens weer in de uitklim van de boulder en wil zien wat hij verkeerd doet. Grappig, ik stel mij op, hij staat daar nog wat te leuteren over een denkbeeldig beestje op zijn hand, hij start, en klimt verdorie de boulder uit onder het oog van de videocamera, waar een beetje BV-gevoel al niet goed voor is. Een van de vervelendste, meest morfo boulders van het bos, zeer sterk. Ik hoop dat ik daarmee zowat alles gehad heb, een pak hoogtepunten die er een prachtig weekend van maakten, mijn excuses als ik hier en daar nog iets of iemand vergeten ben. We onthouden niet alleen de boulders die getopt zijn, maar ook de goeie pogingen in de boulders die niet getopt zijn, iedereen is zijn lijstje alsmaar langer aan het maken. Ik kan starten met mijn videomateriaal, nog een pak werk voor deze week, maar het zal een goed gevoel geven de beelden nog eens terug te zien.