Koud,.....zeer koud

Een nieuw jaar, nieuwe voornemens.
Laten we beginnen met de trip-reports terug in ere te herstellen. Niet de uitgebreide van vorig jaar, wie zich geroepen voelt mag altijd overnemen, maar een beknopt verslag van wat er in Font te beleven viel. Bram en Jan zijn er al van vrijdagmiddag, Bram nog 7 promille alcohol in het bloed, Jan is blij dat hij na 10 weken de boulders nog eens ziet. Ik arriveer maar zaterdagochtend, van vrijdag verneem ik enkel een paar goeie pogingen van Jan in Imothep. Zaterdag spreken we af in La Roche qui Tourne, Bram wil Pagota eens zien en voelen, ik ben eerlijk gezegd ook wel benieuwd, op video ziet het er "te doen" uit. Ik warm wat op in en rond Claquettes, een 7a+ die ik een 3tal jaar geleden heb laten liggen wegens te zwaar of te zwak, en na een half uurtje mag ik hem invullen. Al is het allesbehalve met stijl (de video later zal voor zich spreken). Intussen zijn de guys gearriveerd en na nog even te twijfelen of we een poging wagen (was niet echt twijfelen hoor) in Maitre a Tribord besluiten we Pagota te zoeken. Niet zo simpel om deze te vinden, al zeg je achteraf wel van "het valt nog mee eens je het weet". Wat Pagota betreft, na nog eens aandachtig de video bekeken te hebben wil ik toch nog eens terug. Op één passage na was de boulder uitgewerkt, maar we zaten met een blanco stuk waar niemand van ons vooruitgang in boekte. De video was niet echt het licht in de duisternis, maar opent in ieder geval perspectieven. Ti's intussen al een stuk in namiddag en om nog wat te genieten van de resterende uren zonneschijn rijden we naar Motroguet Ouest. Niemand van ons was er al geweest, maar we hebben het geluk de boulders snel te vinden, (ik kan je verzekeren dat dit in de Coquibus niet vanzelfsprekend is). De eerste boulders worden zo weinig geklommen dat het bos er weer de overhand genomen heeft, maar we vinden toch een boulder die de moeite waard is, (al vind Jan het een onwaarschijnlijk lelijk stuk rots). Een naamloze 7b+ met een paar keiharde eerste passen en daarna een gemakkelijke moeilijke uitklim. Gemakkelijk moeilijk omdat enkel de uitklim aanvoelt als 6a, terwijl we beiden de boulder een paar keer falen net in de uitklim. Uiteindelijk lukt hij dan toch, Bram in zijn typische "kunst en vliegwerk" stijl (de video volgt later), terwijl bij mij een messcherpe reglette de oplossing blikt te zijn. Jan staat aan de zijlijn, en blijft maar herhalen wat een lelijke boulder dit toch is. Er rest nog net de tijd om La Cage aux Fauves eens gaan te bekijken, (en te voelen), een 7c hoge expo boeg waar we zeker eens voor teruggaan. Een paar loeiharde passen met een simpele uitklim, over het expogehalte moet niemand zich zorgen maken.
Ok, donker, we lopen nog een flink eind verloren (ik had het nochtans gezegd hé Jan.....grapje) maar terwijl voelen we de kou niet,... en de pizzeria is toch nog gesloten,.......mmmmmmm pizza.
Zondagochtend, alleen op de parking Isatis en de boordcomputer (die van Jan) zegt -11°. In de wagen is alles bevroren, water, cola, tot de yogurt toe. Trop is teveel, op deze manier kan je niet degelijk functioneren. Wij naar Milly dus, koffiekoeken en koffie, en vooral warm. Rond 11 uur naar Bois Rond, het is nog altijd -6°, maar we moeten maar eens beginnen willen we nog iets doen vandaag. Ik wil graag Lucky Luke afwerken, bij elke passage kom ik hoger, dus een van de volgende weekends moet het gebeuren. Nu dus ook weer niet, bij mijn eerste poging zit ik al op de sloper, zoals bij nog een paar volgende pogingen, maar ik kan hem net niet fixeren, een van de volgende weekends gaat deze eraan. Dan naar Cuvier, waar Jan Imopthep nog eens wil omarmen, en Bram Carnage assis wil afwerken. Imothep is echt een onwaarschijnlijk mooie boulder, zo een waar je voor gaat knielen vol ontzag, hoog en prominent. Ik ga hem bovenaan wat kuisen en zie dan pas hoe hoog hij wel is, daar wil ik echt niet slecht uitkomen. Laat ik zeggen dat de pogingen verdienstelijk zijn, Jan zegt dat het vrijdag beter ging, ik zou zeggen geef dit wat tijd, ti's vooral een boulder waar je moet in groeien. Terug naar beneden, Bram zet zich aan Carnage assis, ik doe nog een paar pogingen in La Bérézina, voor ons beiden een goeie training met het oog op een volgende keer. Voor mij is het genoeg geweest, de kou eist zijn tol, de spieren voelen verkrampt aan, tijd om terug huiswaarts te keren. De mannen gaan nog wat "spelen" in La Balance, ik wens hen nog sterke en een veilige thuiskomst.
Misschien sta ik hier volgende week terug, er moeten dringend zwarte schapen geslacht worden.

Ivan